کوله بار کنکورت را سبک کن

بعضی از ما آدم ها عادت داریم غم ها و شکست هایمان را بر دوش هایمان بکشیم ؛

بعضی از ما آدم ها طوری به غم ها و شکست هایمان چسبیده ایم که گویی قصد داریم با همین کوله بارمان به سمت موفقیت بدویم ؛

اصلا مگر می شود با همچون کوله بار سنگینی دوید و به موفقیت رسید؟

برای رسیدن به موفقیت باید سبک بال بود؛

برای هر حرکتی باید سبک بال بود ؛

همینطور برای هر پروازی ؛

خوب می دانم که بعضی از شما ناراحتی ناشی از آزمون قبلی تان را تا به این لحظه بر دوشتان کشیده اید ؛

خوب می دانم که ممکن است امروز صبح در مدرسه یکی از دوستانتان به شما چیزی گفته باشد و شما تا به این لحظه با آن حرف زندگی کرده باشید ؛

خوب می دانم که ممکن است باشند کسانی که هنوز که هنوز است، نتوانسته باشند با شکستشان در کنکور سال قبل کنار بیایند ؛

خوب می دانم که بعضی از شما دل مشغولی هایی دارید که حتی از بیانش با دیگران ترس دارید ؛

من تمام این ها را خوب می دانم ؛

خوب می دانم و خوب تر درک می کنم ؛

اما در واقعیت مگر غیر از این است که تمام این ها بیشتر از آن چه تصورش را بکنید انرژی و توان و تمرکز از شما می گیرند؟

مگر غیر از این است که موفق تر آن کسی است که زودتر کوله ی سفرش را از امثال این غم ها و ناکامی ها خالی کند؟

اگر به این غم ها و ناکامی ها دامن بزنید ناگهان می بینید دیگر آن قدر دیر شده است که در ذهنتان برای خود آشیانه ای ساخته اند ؛

بیایید کوله بار سفر را سبک کنیم ؛

بیایید سبک بال باشیم ؛

بیایید هوشیار باشیم و از غم ها و مشکلات به عنوان انگیزه ای برای حرکت استفاده کنیم

نه سنگی مانع حرکت ؛

بیایید خاطره ی غم ها و شکست ها را از دوشمان پایین آورده و بر زمین بگذاریم ؛

بیایید شکست هایمان را بر زمین بگذاریم و از آن ها کوهی بسازیم ؛

کوهی بسازیم و بر فراز آن بنشینیم و از آرزوهایمان بگوییم ؛

بیایید سبک بال باشیم ؛

بیایید سبک بالانه بر فراز این کوه بایستیم و بر آرزوهایمان قهقهه بزنیم و به پرواز فکر کنیم ؛

بیایید قهقهه بزنیم و به پرواز فکر کنیم ؛

بیایید قهقهه بزنیم ؛

بیایید پرواز کنیم