پروژه بررسی کارکرد سنسورها در تنظیم کارایی موتور خودرو

تا نيمه قرن بيستم تعداد موتورهاي احتراق داخلي ( IC ) در جهان به قدري كم بود كه آلودگي ناشي از اين موتورها قابل تحمل بود. با رشد  جمعيت جهان و افزايش تعداد نيروگاهها و تعداد رو به افزايش خودروهاي سواري هوا به حدي آلوده گشت ، كه ديگر اين آلودگي قابل قبول نبود . در دهه ۱۹۴۰ براي اولين بار آلودگي هوا در ناحيه لوس آنجلس در ايالت كاليفرنيا به عنوان يك مشكل مطرح شد . در دهة ۱۹۶۰ استانداردهاي محدوديت آلاينده ها در كاليفرنيا به اجرا در آمد ، در دهه هاي بعد استاندارد محدوديت آلاينده ها در بقيه ايالات متحده اروپا و ژاپن نيز اجرا شد . با ساخت موتورهايي با كارآيي بهتر در مصرف سوخت و با استفاده از تصفيه گازهاي خروجي ، آلاينده هاي هيدروكربني ، منواكسيد كربن و اكسيدهاي نيتروژن به ازاي هر خودرو در طي دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ به ميزان حدود ۹۵ % كاهش يافت و سرب كه يكي از آلوده كننده هاي اصلي هواست و به عنوان افزودني سوخت به كار مي رفت در طي دهه ۱۹۸۰ از رده خارج شد هر چند مصرف سوخت در موتور يك خودرو نسبت به دهه ۱۹۷۰ به نصف كاهش يافته ، اما افزايش تعداد خودروها باعث شد كاهش كلي در مصرف سوخت ايجاد نگردد .