سخت کوشی، مثبت بی نهایت

سخت کوشی، مثبت بی نهایت

«رأس ساعت ۱۲ فردا، شنبه ی هفته ی آینده، اولین روز ماه آینده، …». اجرای تصمیمات، گاهی با چالشی عجیب به نام جست و جوی زمان رُند مواجه می شود؛ شروع فرآیند اجرای یک تصمیم در آینده که از نظر شرایط آمادگی و توانمندی تفاوتی با زمان حال ندارد و فقط وسوسه انگیز تر است. مهم ترین پیامد منفی این کار، انباشته کردن زمان های آزاد و بعد به هدر دادن آن است. برای پر کردن فاصله ی تصمیم گیری تا اجرای به موقع آن، دو راهکار را در نظر داشته باشید:

تقسیم برنامه به اجزای کوچکتر

یکی از عوامل تمایل به تعویق انداختن کار ها، دیدگاه ما به حجم فعالیت هاست. وقتی نوع برنامه ریزی ما با توان اجرایی مان هماهنگ نباشد، زمینه ای برای فرار از انجام فعالیت در زمان حال فراهم می شود.

وضوح بیش تر در برنامه ریزی

پیچیده بودن اجزای برنامه ریزی و نامفهوم بودن دورنمای آن، در میان مدت و بلند مدت باعث ایجاد این ذهنیت نادرست می شود که اگر در زمان حال انگیزه ای برای اجرای یک فعالیت ندارید، حتماً در آینده برای آن فرصتی مشابه خواهید یافت. یک برنامه ریزی دقیق و واضح، فعالیت های شما را زمان محور خواهد کرد. به طور مثال به یاد خواهید داشت که زمان حال مخصوص اجرای به موقع برنامه های پیش رو و زمان آینده شامل برنامه هایی برای اهداف بلند مدت است.